چرا اقشار بالادست، تحصیل کرده و ثروتمند جامعه هم حوصله انجام هیچ کار جدیدی جز تکرار آنچه هست ندارند و در تمامی موقعیت‌هایی که جامعه به صدای انتقادی آن‌ها نیاز دارد میدان را ترک می‌گویند و صرفا تبدیل به تماشاگر ماجرا می‌شوند و در نهایت هنگامی که فرد معترض را شکست خورده یافتند از عاقل بودن خود و عدم دخالت در ماجرا قصه‌ها می‌سازند و خود را فاتح عاقل ماجرا می‌دانند؟